ای غمِ مهربان من
خوش آمدی که جانِ من
به لب رسید از انتظارت
مردم از آرزوی تو
فدای تار موی تو
برس به دادِ بیقرارت
امشب چه روشن است
از روی ماه تو
جهانِ بی ستاره ی من
جان میدهی مرا ،
با هر تبسمت
تولد دوبارهِ من
هرگز نگویمت
از من مپرس غمت
چه ها به روزگارم اوَرد
آنقدر دعای من
پیچید در آسمان
جدايي عاقبت كم اورد
به سر رسیده صبرٍ من
به قدرِ یک پلک زدن
جدا نمانم از تو ای کاش
مرا به خاطره خدا
مكن به حال خود رها
خودت بمان مراقبم باش..
ببین بختم موافق شد
ببین معشوقم عاشق شد
گلایه ای از او نمانده
بر این دل آرزو نمانده
چه قدّی و چه بالایی
چه زیبایی ، تماشایی
خوشا به حالِ سینه ریزت
خوش به سعادت عزیزت
