همیشه میبینمش هرجا
نمیذاره منو تنها تو شب هام
میام بگیرمش تو‌دست
ولی از لا انگشتام لیز میخوره
دیگه نمیکنه فرق
هرچی ام‌بگن
بشن دونه دونه رد از جلو چشمام
منکه نمیگیرم به چپ
حتی وقتی نگاه هیز میکنه
روزا میدوان و رد میشن
چیزی نمیکنه با قدیما فرق
منم خیس زیر ابر
دیگه لبریزه کاسه ی صبر
میرن حرفا از یاد
برگارو باد میبره و میشن رنگا عوض
ولی هستم رو حرفم
هنوزم توبه نکردم
بیا زل بزن بم چون‌ازت حتی یه درصد نمیترسم
بذا باز بشه فاصله کم
دور نشو حتی ازم تو یه لحظم
هیچوقت منو یادت نره
من بدترین کابوستم
توی تاریکی محض بعد ناقوس شب میام پابوست
همیشه میبینمش هرجا
نمیذاره منو تنها تو شب هام
میام بگیرمش تو‌دست
ولی از لا انگشتام لیز میخوره
دیگه نمیکنه فرق
هرچی ام‌بگن
بشن دونه دونه رد از جلو چشمام
منکه نمیگیرم به چپ
حتی وقتی نگاه هیز میکنه
