شروع میکنم از نو از صفر
منم مقصر
که تا الان هرچی که بود دیگه ندم دو دسته
دیگه نزارم بد شه
هنوز هیپ هاپ جاریه تووم
ازشم خیلی گذشته
الان وقتشه سریع بلند شه
میگن کم کار شدم من
اینو می‌دونم
میشه هر سال تیره تر
ولی پا حرفام میمونم
داره رپ بد منو کم
اینا میدونن کی بودم
الان پشتم میرونن
پ بزا پشتم برونن
باید و انجام میدم با شایدا کار ندارم
تنهایی
خود به خود همه نزدیک میشن وقتی میبینن روی پاهات ایستادی
رد شدی از اون شبِ تاریک
داری روزای خوب میشماری
غریبه ای با هر آشنایی
این درخته ریشه هاش ماییم
میشه پخش توی شهر صدام بیست چهاری
تا که در بیاد از این همه فاز تکراری
هیپ هاپ عشقمونه بهش ارادت داریم
که این همه سال پاش عمر دادیم مجانی
کیو گول میزنی؟ که بگی جلوتر مایی
نمیدونم شاید ته این راه جهنمه حاجی
اگه تهشم برسی باید بپری پایین
من همینم که میبینی تو کجای کاری
میخونم رپ با یه اشاره فراهمه
اگه امروزم رد بشه دوباره فردا بعدش
پیدام میشه با رپ سر قرارم هی
اینکه کم پیدام باز جز برناممه
شهر من هیشکی * نبود
یه آرتیست که هیشکی پشتش نموند
حالا رفتم نشده کسی مث من هنوز
رپو میخونم واقعی نشد داستان تموم
رپ یه عشقه قلبم تشنه
بدون رپر نمیشی با یه دست نوشته
حالا که شده مهم یارو از چه قشره
منم ** نمیدم بحثُ کشش هی
پول بدون ظرفیت تباهی تش می‌کنه مغزو لهش
هرکی دنبال حقیقت خودش میگرده پس بهتره سریعتر بره توو خودش
کروس🌂
شروع میکنم از نو از صفر
منم مقصر
که تا الان هرچی که بود دیگه ندم دو دسته
دیگه نزارم بد شه
هنوز هیپ هاپ جاریه تووم
ازشم خیلی گذشته
الان وقتشه سریع بلند شه
میگن کم کار شدم من
اینو می‌دونم
میشه هر سال تیره تر
ولی پا حرفام میمونم
داره رپ بد منو کم
اینا میدونن کی بودم
الان پشتم میرونن
پ بزا پشتم برونن
ورس🥷🏼
دست می‌بره دستِ نسلُ
ولی نمیشه بزارم دست رو دست
حتی اگه الان همه درا بستست یا
میشکونم این لامصب رو
چون من اولشم هدفم همین بود
انگیزه میگرفتن ازم تا همین پریروز
واسه خودتم همه کارام مورد تایید بود
حرفام سنگینه؟چند تا چاقال پلی کن
مقصدم اگه ته کج کنه
مرکز میشه مغزم پره
از دفترم خون میچکه و پره از کلماتی که شلیک نشده
بعد میفهمن داستان چی بوده
وقتی جهل گرفته کل وجودت
تا نمیری احساس نمیشه حظورت
از بدبختی هیشکی نمیده عبورت
پس بهتره راهو صاف برم
مجبورم بشم قهرمان زندگی خودم
برم هر جایی دوست داشت دلم
کسی بهم نگه چجور زندگی کنم 🤐
ههه
جنگ تجربست
درونم ترس از حرف مردمم
نیستش کندم
هر جورم که هست
مجبورم بشم یه آرتیست مطرح
نمیخوام فقط واسه خودم زندگی رو
تو صفه ترسوها از خطر قصِری تو
خالیه توم از حرص بی خود
نه واسه چیزی که نَدارم
توی لحظه زندگی کن میمونم پا حرفایی که زدم
