آغـــاز بـدون مـا،پـایـان نـبـودن شد
راوی سکوت آخر،تسلیم شکستن شد
یک عمر شکل تردید و درگیر اگر و اما
سمت ناکجا رفتن،بی دلیل و بی رؤیـا
مـن پای خـودم موندم،پای تـمـوم حـرفـام
از همه بود و نبودها تنها حقم رو میخوام
خسته نشد از فریاد،لحنی که پُر از درده
رؤیایی که داشت میمرد،زندگی رو حس کرده
هربار که بد آوردم،ساختم کم نیاوردم
آروم نمـیگـیـرم تا حـس نـکـنـم بـردم
مـن پای خـودم موندم،پای تـمـوم حـرفام
از همه بود و نبودها تنها حقم رو میخوام
آوار جنون و درد،محکم مثل یه فریاد
یه حس پر از خواستن،زندگی رو یادم داد
مـن پای خـودم موندم،پای تـمـوم حـرفام
از همه بود و نبودها تنها حقم رو میخوام
